W ramach Ius.Focus – prowadzonego przez wydawnictwo C.H.Beck cyklicznego przeglądu orzecznictwa, w którym kancelarii KMD.Legal powierzono przegląd oraz analizę spraw karnych, ukazał się komentarz poświęcony zagadnieniu koincydencji czasowej pomiędzy wyrażeniem groźby karalnej, a powstaniem u zagrożonego obawy jej spełnienia.

Przedmiotem oceny było postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 maja 2020 r., sygn. akt V KK 85/20. W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd Najwyższy stanął na stanowisku, że dla bytu czynu z art. 190 § 1 k.k. ustawodawca nie wymaga, aby pomiędzy wyrażeniem groźby a powstaniem u zagrożonego obawy jej spełnienia musiała zaistnieć zbieżność czasowa, wskazując dalej, że tak samo, jak ma to miejsce w przypadku innych przestępstw materialnych, tak i w przypadku przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. skutek jest ze swojej istoty okolicznością oderwaną od samego działania sprawcy.

Autorzy w ramach komentarza przytoczyli poglądy prezentowane w tej materii przez orzecznictwo oraz doktrynę, dochodząc do konkluzji o słuszności stanowiska wyrażonego przez Sąd Najwyższy.