Po raz kolejny prawnicy KMD.Legal – w ramach Ius.Focus wydawanego przez wydawnictwo C.H.Beck, cyklicznego przeglądu orzecznictwa – podjęli się oceny prawnej jednej z uchwał Sądu Najwyższego. Komentarz autorstwa adwokata Macieja Mierzejewskiego, Stanisława Kędziora oraz Hanny Szczepańskiej odnosi się do uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 2021 r., sygn. akt: I KZP 5/21, która przesądza o kierunku stosowania art. 233 § 1a KK w zakresie ustalenia odpowiedzialności świadka składającego fałszywe zeznania z obawy przed grożącą mu odpowiedzialnością karną.

Sąd Najwyższy przyjął, że nie popełnia przestępstwa z art. 233 § 1a KK świadek składający fałszywe zeznania z obawy przed grożącą mu odpowiedzialnością karną, jeśli, realizując prawo do obrony, zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę, nie wyczerpując jednocześnie swoim zachowaniem znamion czynu zabronionego określonego w innym przepisie ustawy.

W ocenie autorów, uchwała Sądu Najwyższego ma kluczowe znaczenie z perspektywy problemu stosowania przez organy ścigania praktyki polegającej na przesłuchiwaniu określonych osób w charakterze świadków, w sytuacji gdy w danym układzie procesowym winny one występować jako podejrzani. Konkluzja poczyniona przez Sąd Najwyższy w omawianej uchwale pozostaje zbieżna z częścią prezentowanych w piśmiennictwie stanowisk.