Miło nam poinformować, że po raz kolejny prawnicy KMD Legal – w ramach cyklicznego przeglądu orzecznictwa Ius.Focus wydawanego przez wydawnictwo C.H.Beck – podjęli się oceny prawnej jednego z aktualnych orzeczeń Sądu Najwyższego istotnego dla wykładni prawa karnego.
Komentarz autorstwa adwokata Macieja Mierzejewskiego, junior associate Mateusza Hołdy oraz junior associate Mateusza Tyszki odnosi się do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 23 listopada 2022 roku (sygn. akt: V KK 423/22), w którym to orzeczeniu Sąd Najwyższy pochyla się nad kwestią obligatoryjnego udziału w rozprawie głównej przed sądem okręgowym obrońcy oskarżonego o zbrodnię (art. 80 KPK).
Autorzy aprobują stanowisko SN, który trafnie podkreślił, że do naruszenia art. 80 KPK dochodzi nie tylko wtedy, gdy obrońca oskarżonego w ogóle nie uczestniczy w rozprawie, lecz także wtedy, gdy wprawdzie stawia się na nią, ale nie bierze udziału w jej części. Nadto zgodzić trzeba się ze stwierdzeniem sądu, że w przypadku obrony obligatoryjnej udział obrońcy w rozprawie głównej jest niezależny od woli samego oskarżonego.
Krytyce poddano natomiast przywołanie przez SN postanowienia z 18.3.2020 r., III KO 96/19, Legalis, w uzasadnieniu którego stwierdzono, że „(…) nie skutkuje bezwzględną przyczyną odwoławczą sytuacja, w której obrońca obligatoryjny nie jest obecny na rozprawie, na której są podejmowane wyłącznie czynności o charakterze organizacyjnym”. Różnicowanie przez sąd podejmowanych na rozprawie czynności na te relewantne dla sprawy oraz „czynności o charakterze organizacyjnym” może rodzić ryzyko wystąpienia sytuacji godzących w prawo do obrony przynależne tym z oskarżonych, którym ustawodawca zdecydował się zagwarantować obronę obligatoryjną.
Więcej: link do artykułu